учир начиргүй [хоршоо] (а. Юм, үзэгдлийн нөхцөл шалтгааныг үл харгалзах нь; б. Эмх замбараагүй), учир начиргүй хэрэг (үл мэдэгдэх хэрэг), учир начиргүй инээх (шалтгаангүйгээр ихэд баясан хөхрөх), учир начиргүй зугтах (ум хумгүй зугтах), учир начиргүй нээх (их хурдан нээх) - Тунсаг, То хоёрт туламныхаа амыг учир начиргүй нээж… гэнэ. З.Баттулга. Хөх тэнгэр.