1. Хэл мэддэг, хэл нэвтэрч чаддаг: монгол, орос хэлтэй хүн (монгол орос хэлээр ярьдаг бичдэг хүн) - Алс дорнод зүгийн олон ардын нэгдүгээр их хуралд ирсэн зүйл бүрийн хэлтэй, зүсэн бүрийн хувцастай олон төлөөлөгчид байлаа. П.Хорлоо. Багш;

---

2. Амтай, хэлэмгий - Түргэн гэхэд дэндүү түргэн хэлтэй өнөөдөр ярьснаа маргааш нь болоход умартан дахин ярьж тэгэхдээ бүр ч хөгжилтэй. Л.Дашням. Бурхантын цэцэг., хэлтэй амтай [хоршоо] (а. Үг хэлэх, хэлэлцэхдээ чадамгай, сүрхий; б. Ямагт хэрүүл шуугиан тарьдаг) - Хэлтэй амтай дөрвийг хүртэв бололтой гээд шуудхан явлаа. С.Лочин. Сэтгэлийн өнгө., *урт хэлтэй (хэрүүлч, хэлэмгий, зарагч), хэлтэй тэнэгээс хэлгүй тэнэг дээр [зүйр цэцэн үг] (хэрүүл шуугиан хэрэггүй гэсэн санаа);

---

3. Сураг мэдээтэй.